mīles est; quæ varietās cattus servus est?

Cōgitātionibus perplexantibus cōgitātionī

capācitātem brevem, ducēs castrōrum necat ferrō

amissō līberetque cattōs gratōs recolitque iter

dētentum.

Ipsum iter obiit morās dētentās cum invenit

oppidum vīcīnum. Hērōs fatīgātus itinere cupit

invenīre an adsit quiēs. Sed cum transgreditur

līmen, absorbētur grege hilarī. Habitātōrēs colentēs

eī grātiās agunt finī coniūrātiōnum fœdārum

cōnspīrātōrum nefāriorum et flāgitant ut stīpārent.

Fatīgātō animō carēns, accipit parvā irā. Māne

cōnscendit suīs novīs Syriæ. Brevissime tempōre

appāret modica rīma in tellūre. Beneficiō ipsō

āmittit multitūdinem in rīmam ut trānsīre possit.

Tālia agit Aenēās:

Ō victī fatō, vōbīs hæc ēgistis. Fās est cōnsilia

hērōis observāre atque nefās hērōēs onerāre.

Pœnæ tālēs vōbīs neglēxistis. Ita valēre iubeō.

Relinquit dum superī frontēs contrahunt

Aegypitīque titubant. Peragrat harēnīs vastīs

donec lītore advēnit. Scit nāvem necessāriam

esse, quam æmulātur rati formātā admixtū tellūre

mollī sordidāque mixtāque impositō virgīs rīdiculā

ipsā formā īnfīrmā māteriē, quam in pontō pōnit

cōnscenditque. Manibus prōpellit ratem spotiō

modicō; tum liquēscit ratis tellūs atque ratis ipsa:

in aquam cadit noster mortemque obiit.

Se invenit Aenēās Stygē. Carens nummō Charontī

pavēre videtur excogitaturus insidias. Tum insidiæ

excogitantur: impellere Charontem fustī

ablātīvōrum. Aemulatus ait sum—spiritū dūcit—

ratī formātā admixtū tellūre mollī sordidāque

mixtāque impositō virgīs rīdiculā ipsā formā

īnfīrmā māteriē, quam in pontō posuī atque obii

mortem. Hæc audit Charon, et hæc in Stygem

dēpellunt illum. Aenēās utī potest navī, cuius

possessor tenet memoriā nihil. Cum adventem in

inferiōrēs, cadit in lacūnam ad Tartarum. Aperiunt

dī, quī dīcunt Nefās est facere facta ā tē. Hīs

sceleribus pœnās acrās tibi damus: in æternās ā

LaFandæ sorōre LaQuandā mandēris. Nōn potest

verba comprehendere trānsilitque capita ad

luctem diēī.

Se invenit Aenēās Galliæ. Hīc sunt Francī,

quī imbibent vīnum et bagettas edunt et

honhonhon, je suis au eiffel tower. je voudrais

les croissants et omnēs perturbant vultibus suīs.

Putat illōs potesse imperārī facile. Ait

Sīc fieret Lōrs, -rdis. Ait tum omnis Francus

honhonhon, je suis enchante, oui. ou est la

bibliotheque? Respondit Aenēās Habeant

bibliothēcæ ignēs passim ante noctem. Et sīc est,

atque Francī æquō animō accipit hās rēs.

Bibliothēcæ sunt Francīs modo forum maximārum

vōcum. Iterum ait Etiam bagettas amatās ā vōbīs

rescindam propter rēs pūblicās. Causa vera sēdare

populum est, sed nefās sit tālia dīcere populō.

Mox bagettarum facultate coercitā omnēs Francī in

servitūtem rediguntur obsequunturque Aenēān

dīligenter. Fōrsitan Iberia capienda est. Ad

Iberiam capiendam cōnstituit pistrīnum paucum

bagettārum ut sēditiōnēs acciderent et ita fit:

dēlētur Iberia, quam Aenēās nunc habet. Sē putat

patriam alteram habēre atque est vērē rēctus.

Sed requīsīvit comitem ut vinceret plūs patriārum,

quī vērē sub saxō invenīrī potest. Petēbat comitem

sub saxīs omnibus donec invēnit, et ecce: appāruit

Achilles. Sī mihi rānam dabis, erō tuus æternitātī.

Piscātus Aenēās lacū rānam dedit virō. Manūmisit

rānam Achilles dixitque Oblīvīscere rānæ iocōsæ.

Putō tē bellum esse. Sī placet, estō amātor.

Respondit Aenēās Putō ego tē bellum quoque esse.

??????????????? Tum factus est Achilles in rēgem

alterum. Dixit Aenēās Rēgnum meum expandendum

est. Sī placet, mihi da auxilium.

Nōmen rēgnō necesse fuit. In honōre LaFandæ

LaFandium optāvērunt et sē appellāvērunt

LaFandiōs. Tum optāvērunt vexillō suō duōs colōrēs,

rubrum flavumque, rubrō ōrdinātō iuxtā flavum: et

bagettā inductā in centrō, ut teneant memoriā

cursum bellī gerendī regēs. Verba pūblica "Phy,

quidquid nōbīs est" optāta sunt. Iam iit Fāma ad

Germāniam, cuius populus voluit sē iungere

LaFandiō: scīvit LaFandium fortissimum esse et

nōluit vincī ut lēgātum mīsit Aenēæ. Accēpit

Aenēās et facta est Germānia in prōvinciam

Lafandiī. Nōn autem iit Fāma ad Britanniam: nōn

cognōverat perīculum futūrum suum. Hoc intellēxit

Achilles ut crēvit ipsam admœnīre. Dēmessuit

legiōnēs decem.

Sed non vincere poterant. Achilles legionesque suae

Britannios, quod omnibus illī restitunt. Multas dies

temptabant multas artes bellicas; tum invenit

Achilles ideam: quod non habuerunt Britanniī

bagettas esas, rescindere ob bagettas potātōnēs.

Brevi priusquam famis mortui fuerint succubuerunt

Britanniī. Indixit Barbarī victī sunt propter istās

potātōnēs. Adsint bagettæ omnibus nostrīs! Haec

propter lætātī sunt mīlitēs Galliamque (quæ caput

Lafandiī exstiterat) iērunt. Lafandiī ædificare nāvēs

novās meliōrēs gazā lātā Britanniā potuērunt: tignō

ūsī sunt aureō prō alveō argentōque remīs

platinōque malīs (nōn erant malī nāvium, sed

arborēs mālōrum fructuum; lepōs putāverant

maximus esse). Non scīvērunt autem cur tantās

gazās habuissent Britanniī ante vincendum.

Posuerant haud tantīs ūtī gazīs; fās itaque erat

cēpisse illās. Cum gazæ ad Lafandium lātæ erant,

bagettās multās mēnsēs omnēs ēdērunt et

triumphāvērunt hērōibus mīlitibus.

Arcās omnēs dixit Aenēæ Achilles habēmus

mundī. Quid nunc faciāmus? Respondit corex

Utique habendæ sunt patriæ omnēs tōtī mundī,

etiam omnem Hesperiam. Quī nōn Lafandiī sunt

Lafandiī sunt futūrī. Itaque fata curret cum mundus

nōbīs fuerit. Et poterit quandam fugere nēmō parvō

rīsō. Fābula frīgida, frā rerespondit cocorex. Sed

subsidiāriī salis dēcrēvērunt, et nōn potest omnis

ager remōtus frūmenta alere. Quid facīemus hunc

cāsum solvere? dixit quibus respondit cococorex

Maria vertentur a nobis in arida ut salem rapere

possimus. Et multæ bagettæ coquentur. Ambo

egerunt multam vim multosque viros. Aurum debet

fons vis esse, sed caremus scientiā. Dixit

cocococorex Da aurum platinumque argentumque

physico donec accipiat operem. Et cum parvā parte

arcarum facta est post quattuor dies creata est

scientia nuclearis. Abscidite platinum in quam

parvissimas partes et ultra. Tum habebitis vim

vastissimam. Pollentius erat numerare milites;

itaque optaverunt saltem obtinere primo.

Proficisci iterum Achilles legionesque suæ sunt:

ierunt Mare Mortuum, quo utebatur nemo et quod

nemo desideraret. Primo sparsit pulverem platini in

aquas; tum oravit milites ipsum confodere. Mox

apparuit fulgor clarissimus; mox evanescuerunt ipse

aquæque: sal solus remanebat in Mari Mortuo iterum

mortuo. Milites numeravit ut obtinerent salem

salem ipsum. Multo sale numerato, celerrime

vacuatum est Mare totum. Habuit aliud consilium,

nunc gerendo: spargere salem in agros hostium.

Adire optaverunt reges Illyriam: tulit secum Achilles

legiones partemque salis. Tulerunt se amicos solum

esse, et Illyriarum et bagettas et salem ederunt;

sed salim salsum cum senserunt tædium, mediā in

nocte obrēpsērunt in agros alemque Lafandio latum

sparserunt. Non poterat mox Illyriæ bagettas Illyriæ

populus Illyriæ factas edere. At non culpaverunt illi

Lafandios: cur nocerentur? Nimirum stultissimi

Lafandios bonos non culpaverunt; non ipsos die mala

facere viderant priore. Rogaverunt igitur ut regno

bagettas habendi se desperatos iungerent.

Naturaliter consentivit Achilles.

Illud consilium post complures menses animam

Achillis perturbare cœpit: tantas insidias nefas esse

sentivit. Quomodo adquiram plus patriarum? Si

insidias desunt bono, quo uti possum? se rogavit.

In mente ipsā dixit LaFanda ipsa Salte eme

Poloniam patriam. Itaque persuasit leæna Achilli

illam patriam Poloniam quandam emere.

Iterum coegit legiones ut tunc ire Poloniam posset.

Posuit legatus Lafandius Achilles ilico patriam

emendam regi. Dege—emendam regi? Cur emerem

dixit rex Polonianus patriam meam propriam?

responduit quibus verbis narrator abstractus

Non dico te empturum esse; regi posuit dixi atque

patriam emi debere. Verba hæc certiorem fecerunt

regem de Achillis propositione. Regis in mente

consultavit consilium: tantam pecuniam recipiat

quidque faciat pecūniā. Dē quæstione primā rogāvit

Achillem, quī responduit pretium esse mīlle mīlium

mīlium lībrārum salis. Polonianus pretio incensum

celeritate propositionem accepit.

Admixtum nove conciliātō sale salsō foliīsque

ferrīsque (quæ gladiī sunt nec metallum) creāvērunt

Poloniæ ut magnam rēgiam pulcherrimam struerent.

Rēgiam multās aulās ad illum admixtum condendum

habēre putāvērunt. Sed nōn tantās cōpiās admixtūs

habēbant cum tribūta pendere Lafandiō mandentur;

ita est vita in hōc mundō. Consilium autem alterum

habuērunt Lafandiī, quod erat technologiam salsam

grandemque facere. Sale ūsī erant ut computātōrem

māchinam facerent, quī profunda atrave eīs

prōnūntiāre cēlāta poterat. Poloniā emptā, cœpērunt

Lafandiī patriam alteram petere; computātōrem

rogāvērunt quæ patria capienda esset. Cum

computātor salem aliquem ēdit dedit consilium

capiendæ Ītaliæ.

Et de hoc dixit ille erba talia: Tota Italia cryptica ægide invisibili est: requiris igitur agendam sanctam; habituri estis variosa ingredienta rara, quæ Hesperiis in variosis investigari possunt remotis. Initiale quorum Antarcticæ est. Responduit Aeneas Antarctica? Quid est? Ac dixit computator Verbum Græcum est dicendis verbis Latinis ante ursico. Locus est in directione Noti. Sed ipsa etiam occulta est: necesse est portam in altissimis cælis invenire ut Antarcticam eatis. Prosequere autem prudentias talias: Nam necesse alta in turri ignes morte colere possunt, nullæque aquæ te iuvare curis—aut haud technologiā huius temporis. ac Aeneas Ut ignes necatemus creabimus novam technologiam aquarum movendarum. Facile nobis est utras technologias novas hīs in diebus novis. Plūs salis familiaris nobis auxilia erit. Sales omnibus in partibus pōnēmus nē incendant ignēs illās, sed esse accideturos sī sperent ignēs, plus salis familiaris ignes iaciemus. Sic facies aspectum salsi vitrei creati. Et mandavit turres constructas esse et obœdiverunt turres ipsas. Aeneas suique turres scanderunt moxque venti fortiores pepulerunt hominesque pavoresque et timoresque metusque. Sed cum ad terras relegatas venerunt, Antarcticæ se invenerunt miraculo novello.

Statim affluxit magnum frigdor, quod cordes hominum metu glaciavit. Non libet nobis hīc adesse, dixerunt illi paucitatis hominium. Melius nobis videtur verti in statuas saxi frigidi. Sic erat, sed non dedit attentionem Aeneas. Cum huc vēnit, invēnit has statuas quibus lamentabilibus expressit contemptionem. Tanta erat ut in proximum altum pepulit ne illas videret. Adsuntne alteris difficultates? exclamavit suīs, quī ūnā Absunt... respondebant. Quibus manebant proposuit præmium dūplī salis, ut suōs novā spē renovaret. Sed viri fessi propter iter exigebant etiam bagettas. Non habemus bagettas tantæ infinitatis. Exspectaturi estis. Viri fessi nunc propter verba fatam acceperunt iuntque cum Aenēā. Invenerunt post aliquid tempus homines speluncam. Putavit Aeneas illam suspiciose conspicuam esse ut investigare optent. Integram investigationem propter versi sunt complures perditi in statuas glaciei congesta, qui ibi hodie restant. Speluncae cum Aeneas vidit caligulam, eripuit gerebatque mani ruitque cum suis remanentibus e spelunca. Scivit a nitore caligulam fabulosissimam esse ut necesse esset caligulae ingredientum esse. Perfectum est unum opus," dixit Aeneas, nam haec—mosntravit suis—certe est id quod petebamus. Statim in pectoribus senserunt viri calorem, sicut totas copias vini bibissent uno tempore. Sed antequam abimus,—exhalaverunt sui—debemus in glacie conservare has aves ut nobiscum veniant secure. Illas apellem penguines. Pugnā pugnatā, tenuerunt pinguines frigidas rati facta viris a viris quā ad Galliam edentes bagettas navigaverunt.

Itaque Galliæ stabant Aeneas suique, apud quos pinguinesque hominesque. Mox liquescebant glacies ut peterent ab hominibus viæ refrigerationis pinguines. Commodōrum hospitum causā iussit Aeneas